Amaç: Pandemi sürecinin uzamasıyla sağlık çalışanlarının COVID-19’a bağlı yaşadıkları problemlerin belirlenerek gereken desteğin sağlanması ayrıca bir önem kazanmıştır.Bu çalışma doktor ve hemşirelerdeki Koronavirüs-19 fobisini ve ilişkili faktörleri incelemek amacıyla planlanmıştır.
Yöntem: Araştırmanın örneklemini İstanbul’da bir eğitim ve araştırma hastanesinde görev yapan 327 sağlık çalışanı oluşturmuştur.Araştırma verileri “Kişisel Bilgi Formu” ve “COVID-19 Fobisi Ölçeği (C19P-S)” ile toplanmıştır.
Bulgular: Katılımcıların yaş ortalamasının 28,82 ± 6,411 olduğu ve %82,3’u kadın, %65,1’si üniversite mezunu, %65,4’ünün bekar, %81,7’sinin hemşire olduğu belirlendi. Katılımcıların meslekte çalışma yılı 5,97 ± 5,910 olup, %79,8’inin COVID-19 servislerinde görev yapıyor olduğu/yaptığı saptandı. Katılımcıların toplam C19P-S puanı 53,43 ± 15,31 idi.Kadınların erkeklere göre daha yüksek oranda fobi yaşadıkları saptandı (p=0,003). Hemşirelerin doktorlara kıyasla fobi düzeyinin daha yüksek olduğu belirlendi (p=0,002). Hassas gruptan biriyle (65 yaş üstü kişiler, gebeler vs.) birlikte yaşayan (p=0,002) ve pandemi döneminde birlikte yaşadığı kişilerden ayrı yaşamaya başlayan katılımcıların fobi düzeyinin daha yüksek olduğu tespit edildi (p=0,002). Katılımcıların yaşlarıyla fobi düzeyi arasında (p=0,020) ve meslekte çalışma yılları ile psikolojik alt boyut arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki saptandı (p=0,037).
Sonuç: Pandemi sürecinde özellikle genç yaşlarda ve mesleğinin ilk yıllarında pandemi ile karşılaşan sağlık çalışanlarına yönelik bulaşıcı hastalıklardan korunma ve baş etme konulu hizmet içi eğitimler düzenlenmelidir.

Objectives: Because of the prolongation of the pandemic process, it has gained importance to identify the problems experienced by healthcare workers due to COVID-19 and provide the necessary support. This study was planned to examine the coronavirus-19 phobia and related factors in doctors and nurses.
Methods: The sample of the study consisted of 327 healthcare professionals working in a training and research hospital in Istanbul. Research data were collected with “Personal Information Form” and “COVID-19 Phobia Scale (C19P-S)”.
Results: It was determined that the mean age of the participants was 28.82 ± 6.411, 82.3% were women, 65.1% were university graduates, 65.4% were single and 81.7% were nurses. It was determined that the working years of the participants were 5.97 ± 5.910, 79.8% of them were working/working in the COVID-19 services. The total C19P-S score of the participants was 53.43 ± 15.31.It was determined that women experienced phobia at a higher rate than men (p=0.003). It was determined that the level of phobia of nurses was higher than doctors (p=0.002). It was determined that the level of phobia was higher in the participants who lived with a vulnerable group (p=0.002) and who started living separately from the people they lived with during the pandemic period (p=0.002). A significant negative correlation was found between the age of the participants and the level of phobia (p=0.020) and between the years of working in the profession and the psychological sub-dimension (p=0.037).
Conclusion: During the pandemic, in-service training on prevention and coping with infectious diseases should be organized especially for health workers who encounter pandemics at young ages and in the first years of their profession.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Bu çalışmanın amacı, emziren annelerde doğum şeklinin emzirme adaptasyona etkisini belirlemektir.
Yöntem: Çalışma evrenini, Mart-Nisan 2022 tarihlerinde üniversite hastanesi çocuk polikliniğine kalça ultrasonu taraması için başvuran 350 anne oluşturdu. Verilerin elde edilmesinde anket formu ve Emzirme Adaptasyon Ölçeği (EAÖ) kullanıldı.
Bulgular: Katılımcıların yaş ortalamaları 28.37±5.46 olduğu, %52,6’sı (n: 184) normal doğum ve %47,4’ü (n: 166) sezaryenle doğum yaptığı saptandı. Doğum şekli ile Emzirme Adaptasyon Ölçeği (EAÖ) toplam puanı karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlılık belirlenmedi. EAÖ alt boyutlarından ‘bebekle duygusal değişim’ alt boyut puan ortalaması normal doğum yapan annelerde anlamlı şekilde yüksek bulundu (p<0,05).Anneye ait değişkenler ile EAÖ puanı karşılaştırıldığında öğrenim durumu düşük annelerde EAÖ puanının anlamlı şekilde yüksek olduğu belirlendi. Çalışan annelerde EAÖ puanı, çalışmayan annelerden anlamlı şekilde düşüktü. Gelir durumu değişkeni ile EAÖ puan ortalaması arasında anlamlı farklılık belirlendi. Yeterli sıvı aldığını düşünen annelerde EAÖ puanı yeterli sıvı almadığını düşünen annelere göre anlamlı şekilde yüksekti. Bebeklerine sadece anne sütü veren annelerin EAÖ puanı, anne sütü ve formül süt veren annelerin puanından anlamlı şekilde yüksek bulundu. Anne yaşı, gebelik sayısı, doğum sayısı ile EAÖ puanı arasında pozitif yönde ve çok zayıf düzeyde anlamlı bir ilişki belirlendi (p<0,05).
Sonuç: Araştırma bulgularımıza göre doğum şekli emzirme adaptasyonunu etkilememektedir. Doğum sayısı arttıkça emzirme adaptasyonunun pozitif yönde arttığı sonucuna ulaşılmıştır.

Aim: The aim of this study is to determine the effect of mode of delivery on breastfeeding adaptation in breastfeeding mothers.
Methods: The population of the study consisted of 350 mothers who applied to the pediatric outpatient clinic of the university hospital for hip ultrasound scanning between March and April 2022. Questionnaire and Breastfeeding Adaptation Scale (EAS) were used to obtain the data.
Results: It was determined that the mean age of the participants was 28.37±5.46, 52.6% (n: 184) had a normal delivery and 47.4% (n: 166) had a cesarean delivery.No statistical significance was determined when the type of delivery was compared with the Breastfeeding Adaptation Scale (BAS) total score.The mean score of the ‘emotional exchange with the baby’ sub-dimension, which is one of the BAS sub-dimensions, was found to be significantly higher in mothers who gave birth normally (p<0.005).When the maternal variables were compared with the BAS scores, it was determined that the BAS scores were significantly higher in mothers with low educational status.The BAS scores of working mothers were significantly lower. A significant difference was determined between the income status variable and the mean BAS score.The mothers who thought they had enough fluid had a significantly higher BAS score.The mean BAS score of mothers of exclusively breastfed infants was found to be significantly higher than that of mothers of breastfed and formula-fed infants.A positive and very weak significant correlation was determined between maternal age, number of pregnancies, number of births and BAS score (p<0.005).
Conclusion: According to our research findings, mode of delivery does not affect breastfeeding adaptation.It was concluded that as the number of births increased, breastfeeding adaptation increased positively.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Bu araştırma, reprodüktif dönemdeki kadınların jinekolojik kanserden korunma bilgi düzeyleri ve ilişkili faktörlerin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır.
Yöntem: Tanımlayıcı tipte olan araştırma, sosyal medya platformları aracılığı ile online olarak reprodüktif dönemdeki 529 kadın ile yapılmıştır. Araştırma verileri “Kadın Bilgi Formu” ve “Jinekolojik Kanserden Korunma Bilgi Ölçeği (JKKBÖ)” ile toplanmıştır. Veriler “bağımsız örneklem t testi, tek yönlü varyans analizi, Tukey HSD testi ve Pearson korelasyon analizi” ile değerlendirilmiştir.
Bulgular: Kadınların JKKBÖ toplam puan ortalaması 21,62±6,31 olarak bulundu. Yükseköğretim mezunu, bekar ve jinekolojik bir hastalığı olan kadınların jinekolojik kanserden korunma konusunda daha fazla bilgiye sahip olduğu saptandı. Kondom kullanan kadınların geri çekme yöntemi kullananlara göre ve kontraseptif yöntem kullanmayan kadınların geri çekme yöntemi kullananlara göre jinekolojik kanserden korunma konusunda daha fazla bilgiye sahip olduğu belirlendi. Kadınların yaşı, gebelik, doğum ve çocuk sayısı arttıkça jinekolojik kanserden korunma konusunda bilgisinin azaldığı bulundu.
Sonuç: Kadınların jinekolojik kanserden korunma konusunda orta düzeyde bilgisi varken bazı sosyodemografik ve obstetrik özelliklerinin jinekolojik kanserlerden korunmaya yönelik bilgileri ile ilişkili olduğu ortaya çıkmıştır.

Aim: The present study was conducted to determine gynecological cancer prevention knowledge levels and associated factors in reproductive women.
Method: This descriptive study was conducted online with 529 women in reproductive period via social media platforms. The study data were collected with “Women Information Form” and “Gynecologic Cancer Prevention Information Scale (GCPIS)”. The data were evaluated with “independent samples t-test, one-way ANOVA, Tukey HSD test and Pearson correlation analysis.”
Results: GCPIS total mean score of women was found as 21,62±6,31. It was found that women who were university graduates, those who were single and those who had a gynecologic disease had more gynecologic cancer prevention information. It was found that women who used condom when compared with those who used withdrawal method and those who did not use contraceptive method when compared with those who used withdrawal method had more gynecologic cancer prevention information. It was found that as women’s age, number of pregnancy, number of delivery and number of children increased, they had less gynecologic cancer prevention information.
Conclusion: It was found that while women had moderate level of gynecologic cancer prevention information, some of their sociodemographic and obstetric characteristics were associated with their gynecologic cancer prevention information.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Bu çalışmanın amacı öğrenci ve yeni mezun hemşirelik öğrencilerinin lisans programı çıktılarına ulaşma düzeylerini belirlemektir.
Yöntem: Bu çalışma 108 öğrenci (3. Sınıf=54, 4. Sınıf=37, yeni mezun=17) ile tanımlayıcı tipte yapılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, öğrencilerin sosyodemografik özelliklerinin belirlendiği kişisel bilgi formu, Hemşirelikte Lisans Programını Değerlendirme Ölçeği (HLDPÖ) ve Öğrencilerin Hemşirelik Bölümü Program Çıktılarına Ulaşma Düzeylerini Belirleme Formu kullanılmıştır.
Bulgular: Çalışmada öğrencilerin hemşirelik bölümü program çıktılarına ulaşma düzeyi puan ortalamaları 3. Sınıf (n=54) 59,35±12,23, 4. Sınıf (n=37) 59,62±11,28, yeni mezun (n=17) 62,29±9,67 ve öğrencilerin HLPDÖ’den aldıkları toplam puan ortalaması 76.61±22.11 olarak bulunmuştur.
Sonuç ve Tartışma: Çalışmadan elde edilen bulgulara göre; hemşirelik öğrencilerinin program çıktılarına ulaşma düzeylerinin iyi olduğu ve hemşirelik programını mesleği hazırlamada etkin olarak değerlendirdikleri belirlenmiştir.

Purpose: The aim of this study is to determine the level of achievement of undergraduate program outputs of student and newly graduated nursing students.
Methods: This research was conducted as a descriptive study with 108 students (juniors=54, seniors=37, newly graduated=17). To collect data the study used a personal information form determining the sociodemographic characteristics of the students, a bachelor’s degree nursing program assessment scale (BNPAS), and an evaluation form assessing the students’ level of achievement in the nursing department program.
Results: In the study, the mean score of the students’ level of achievement in the nursing department program outcomes was 59.35±12.23 for junior students (n=54), 59.62±11.28 for senior students (n=37), and 62.29±9.67 for newly graduated students (n=17). The total mean score of the students was 76.61±22.11. A positive and highly significant correlation was determined between the students’ mean scores in achieving the program outcomes and their BNPAS and sub-dimension mean scores (p<0.05).
Recommendations and Conclusion: The study found the achievement level of the nursing students in the program to be good. The study also found that the students evaluated the nursing program to be preparing them sufficiently to enter the nursing profession.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Kronik hastalığı olan bireylerde bilinçli farkındalık temelli nefes terapisinin stres ve iyi oluş üzerindeki etkisini değerlendirmektir.
Yöntem: Çalışma tek kör randomize kontrollü çalışma tasarımı ile yürütülmüş ve kronik hastalığı olan hastalarla gerçekleştirilmiştir. Toplam 100 hasta deney grubu (n=50) ve kontrol grubuna (n=50) rastgele atanmıştır. Deney grubundaki her hastaya 20 dakika boyunca bireysel olarak nefes terapisi uygulanmıştır. Kontrol grubundaki hastalardan yalnızca sessiz bir ortamda 20 dakika boyunca rahat bir pozisyonda oturması istenmiştir. Deney grubuna haftada bir kez toplam üç seans olmak üzere 60 dakika nefes terapisi uygulanmıştır. Veri toplamak için “ Bireysel Bilgi Formu, Algılanan Stres Ölçeği ve Birinci Basamak için Beck Depresyon Tarama Ölçeği” kullanılmıştır.
Bulgular: Katılımcıların ortalama yaşı 47.50’di. olup, Kadınların oranı (%62) erkeklerden (%38) daha yüksekti. Katılımcıların çoğu çalışmıyordu ve ekonomik durumları orta düzeydeydi. Gruplar arasında sosyodemografik ve klinik özellikleri birbirine benzerdi (p ≥.05). Farkındalık temelli nefes terapisinin kronik hastalığı olan hastalarda stres (31.92 vs. 34.60) ve depresyonun şiddetini (2.01 vs. 4.42) azalttığı belirlendi (p <.05).
Sonuç: Farkındalık temelli nefes terapisi, kronik hastalığı olan hastalarda stres ve depresyonun şiddetini azaltmıştır. Bulgular, stres ve depresyon için düzenli farkındalık temelli nefes terapisinin kronik hastalıkların birinci basamak tedavisinde önemli olduğunu göstermektedir.

Aim: The aim of this study is to assess the effect of mindfulness-based breathing-therapy on stress and well-being in individuals with chronic diseases.
Methods: The study was conducted with single-blind randomised-controlled trial design and conducted with patients with chronic disease. 100 patients were randomly assigned to experimental (n=50) and control groups (n=50). Breathing-therapy received on each patient individually for 20 minutes in the experimental group. The sole requirement for the patients in the control group was to sit in a relaxed position for 20 minutes in a place without sound. Experimental received 60 minutes of breathing-therapy once a week for a total of three sessions. “Personal Information Form, Perceived Stress Scale and Beck Depression Screening Scale for Primary Care” were used for data collection.
Results: Participant average age was 47.50 (SD, 18.79), with participants aged between 18 and 80 years. The number of female participants (62%) was higher than males (38%). Half of the participants had completed high school and university. Most of the participants were not working and their economic situation was middle. The number of years since chronic disease diagnosis ranged from 1 to 39 years. No statistically significant difference was found between the groups in terms of socio-demographic and clinical characteristics (p ≥.05). The result of the study revealed that the therapy decreased the severity of stress (31.92 vs. 34.60) and depression (2.01 vs. 4.42) in patients with chronic diseases (p <.05).
Conclusion: Mindfulness-based Breathing-therapy decreased stress level, depression in patients with chronic diseases. Our findings suggest regular mindfulness-based Breathing-therapy for stress and depression is important in the in the primary care of chronic diseases. We believe that these studies would contribute significantly to the management of chronic diseases.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Araştırmada, huzurevindeki yaşlı bireylerin tamamlayıcı tedavi kullanımları ile COVID-19 algıları arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlandı.
Yöntem: Tanımlayıcı ve ilişki arayıcı türdeki araştırma, Ağustos-Ekim 2022 tarihleri arasında İstanbul ilinde bir huzurevinde yaşayan 108 yaşlı birey ile gerçekleştirildi. Araştırma verileri, “Katılımcı Bilgi Formu”, “Tamamlayıcı Tedavileri Kullanmaya Yönelik Tutum Ölçeği (TTKYTÖ)” ve “COVID-19 Algısı Ölçeği” kullanılarak toplandı.
Bulgular: Katılımcıların TTKYTÖ toplam puan ortalaması 18,98±8,55 bulundu. COVID-19 Algısı Ölçeği toplam puan ortalaması 26,72±6,13, “Tehlikelilik” ve “Bulaştırıcılık” alt boyut puan ortalamaları sırasıyla 11,30±3,29 ve 15,41±3,23 olarak belirlendi. Tamamlayıcı Tedavileri Kullanmaya Yönelik Tutum Ölçeği toplam puan ortalaması ile COVID-19 Algısı Ölçeği toplam puan ortalaması ve COVID-19 Algısı Ölçeği “Tehlikelilik”, “Bulaştırıcılık” alt boyut puan ortalamaları arasında pozitif yönde istatistiksel olarak anlamlı bir korelasyon saptandı (p<0,01). Katılımcıların tamamlayıcı tedavileri kullanmaya yönelik tutumlarını yordamada COVID-19 algısının pozitif yönde (β=0,731) istatistiksel olarak anlamlı etkisinin olduğu (F=121,67; p=000) ve COVID-19 algısının tamamlayıcı tedavi kullanmaya yönelik tutumlarındaki değişimin yaklaşık %53’ünü (ΔR2=0,530) açıkladığı belirlendi.
Sonuç: Yaşlı bireylerin tamamlayıcı tedavileri kullanmaya yönelik tutumları orta, COVID-19 algıları ise yüksek düzeyde olup COVID-19 algıları, tamamlayıcı tedavileri kullanmaya yönelik tutumlarını etkilemektedir.

Purpose: The aim of the study is to examine the association between the use of complementary treatment and COVID-19 perception of elderly residents of nursing homes.
Method: The descriptive and correlational research was conducted with 108 elderly individuals living in a nursing home in Istanbul between August and October 2022. Research data were collected using the “Participant Information Form”, “Attitude Scale Towards Using Complementary Therapies (ASTUCT)” and “ COVID-19 Perception Scale”.
Results: The total mean score of the participants’ ASTUCT was found to be 18.98±8.55. The mean score of the COVID-19 Perception Scale was determined as 26.72±6.13, and the mean scores of the sub-dimensions of “Danger” and “Infectiousness” were determined as 11.30±3.29 and 15.41±3.23, respectively. A statistically significant positive correlation was found between the mean score of the Attitude Towards Using Complementary Treatment Scale and the mean scores of the COVID-19 Perception Scale and the sub-dimensions of the COVID-19 Perception Scale “Danger”, “Contagiousness”. It was determined that the perception of COVID-19 had a statistically significant (F=121.67; p=000) positive effect (β=0.731) in predicting the attitudes of the participants towards using complementary treatments and the perception of COVID-19 explained approximately 53% of the change (ΔR2=0.530) in the attitudes towards using complementary therapies.
Conclusion: Attitudes of elderly individuals towards using complementary treatments are moderate, while perceptions of COVID-19 are high, and it affect their attitudes towards using complementary treatments.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Yoğun bakım ünitesindeki hastaların aile üyeleri yoğun bakıma kabulün ve yoğun bakımda kalmanın bir sonucu olarak psikolojik kriz, stres ve depresyon gibi duygusal bozukluktan oluşan farklı deneyimler yaşarlar. Bu çalışma yoğun bakım hasta yakınlarının gereksinimleri ve depresif belirti sıklığı ilişkisinin belirlenmesi amacıyla yapıldı.
Gereç ve Yöntem: Çalışma tanımlayıcı desende, yoğun bakım ünitesinde yatan 53 hastanın yakını ile yapıldı. Verilerin toplanmasında, Kişisel Bilgi Formu, Yoğun Bakım Birimlerinde Hasta Yakınları Gereksinim Ölçeği ve Beck Depresyon Envanteri kullanıldı.
Bulgular: Araştırmada yalnızca hasta yakınlarının Beck Depresyon Envanteri ile hastaların Glaskow Koma Skalası total puanı ve hasta yakınlarının yaşı ile arasında pozitif zayıf anlamlı ilişki, Yoğun Bakım Birimlerinde Hasta Yakınları Gereksinim Ölçeği ile hasta yakınlarının yaşı arasında zayıf anlamlı negatif bir ilişki saptandı (p<0,05).
Sonuç: Yoğun bakım hasta yakınlarının gereksinimleri karşılandıkça depresif belirti sıklığının azaldığı söylenebilir. Hastaların tedavi ve bakım sürecinde hasta yakınları da duygusal bir kriz yönünden incelenmelidir. Hastanın yoğun bakıma kabul edilmesinde hasta yakınlarının gereksinimlerine çoğunlukla yer verilmediği ve bu sırada bireylerde korkuya kapılma, endişelenme ya da sürece yönelik merak gibi duyguların gelişebildiği belirtilmektedir. Hasta yakınlarının ihmal edildikleri düşüncesi, çalışana ve verilen hizmete güvenlerini sarstığı belirtilmektedir.

Objective: As a result of patients being admitted to and staying in the intensive care unit, their family members experience different emotional disorders such as psychological breakdown, stress, and depression. This study was carried out to determine the relationship between the needs of intensive care patient relatives and the frequency of depressive symptoms.
Materials and Methods: The study was conducted in a descriptive design with the relatives of 53 patients hospitalized in the intensive care unit. Personal Information Form, Relatives Needs Scale in Intensive Care Units, and Beck Depression Inventory were used to collect data.
Results: In the study, it was found that the patients’ relatives’ score for Beck’s Depression Inventory had a positive, weak, and significant relationship with the patients’ total score for Glasgow Coma Scale and the patients’ relatives’ age, and there was a negative, weak, and significant relationship between the patient relatives’ age and their score for Patients’ Relatives’ Needs in Intensive Care Units Scale (p<0.05).
Conclusion: It can be asserted that the intensive care unit patients’ relatives’ frequency of depressive symptoms decreases as their needs are met. During the patients’ treatment and care process, their relatives should also be examined in terms of emotional breakdown. Patients’ relatives’ needs are often not taken into consideration during the patients’ admission to intensive care unit, and therefore, they may develop feelings such as fear, anxiety, or curiosity about the process. If patients’ relatives feel neglected, this undermines their trust in the health care workers and the service provided by them.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Amaç: Bu çalışmada sağlık profesyonellerinden oluşan örneklemde Tekno Stres Yaratıcıları Ölçeği (TSYÖ) Türkçe formunun psikometrik özelliklerinin incelenmesi, geçerlik ve güvenirliğinin test edilmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Çalışma Mart 2023 ile Haziran 2023 tarihleri arasında Türkiye’nin büyükşehirlerinden birinde görev yapan ve çalışmaya katılmaya gönüllü olan sağlık profesyonelleri ile yürütülmüştür. Yapı geçerliği Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) ile test edilmiştir. Çalışma kapsamında elde edilen verilerin analizinde IBM SPSS İstatistik 24.0 sürümü ve AMOS 20.0 paket programı kullanılmıştır.
Bulgular: Çalışmanın ilk aşamasında dil eşdeğerliği ve kapsam geçerliği sağlanmıştır. Yapılan DFA sonucuna göre TSYÖ’nin, 22 madde ve beş faktörlü yapısı doğrulanmıştır. Birinci düzey DFA sonrası elde edilen uyum indeksleri (χ2/df=1,82, CFI=0,902, IFI=0,904, RMSEA=0,071, SRMR=0,03) kabul edilebilir düzeydedir. Ölçeğin madde faktör yükleri 0,591 ile 0,912 arasındadır. Güvenirlik analizleri sonucunda Cronbach alpha katsayısı ölçeğin alt faktörleri ve geneli için 0,79 ile 0,83 arasındadır.
Sonuç: TSYÖ Türkçe versiyonunun doğrulanan yapısı, sağlık profesyonellerinin teknostres ile ilişkili stresörleri ölçebilecek özelliklere sahip, yüksek kapsam geçerliliği ve iç tutarlılığına sahip bir ölçüm aracıdır. TSYÖ, sağlık profesyonellerinin teknostres belirlenmesine ve eksiklikleri keşfetmelerine yardımcı olabilir. Sağlık yöneticilerinin teknostres ile ilişkili stresörlerin, sağlık çalışanları üzerindeki etkilerini anlamalarına ve mevcut sistemlerini geliştirmelerine katkı sağlayabilir.

Objective: This study aimed to examine the psychometric properties of the Turkish form of the Techno Stress Creators Scale (TSCS) and to test its validity and reliability in a sample of health professionals.
Methods: The study was conducted between March 2023 and June 2023 with health professionals working in one of Turkey’s metropolitan cities who volunteered to participate. Construct validity was tested with Confirmatory Factor Analysis (CFA). IBM SPSS Statistics 24.0 version and AMOS 20.0 package program were used to analyze the data obtained within the scope of the study.
Results: In the first phase of the study, language equivalence and content validity were ensured The results of the CFA, the 22-item and five-factor structure of the TSCS were confirmed. The fit indices obtained after the first level CFA (χ2/df=1.82, CFI=0.902, IFI=0.904, RMSEA=0.071, SRMR=0.03) were acceptable. The item factor loadings of the scale are between 0.591 and 0.912. As a result of the reliability analysis, Cronbach’s alpha coefficient is between 0.79 and 0.83 for the sub-factors and overall scale.
Conclusion: The validated construct of the Turkish version of the TSCS is a measurement tool with high content validity and internal consistency that has the characteristics to measure the stressors associated with technostress in healthcare professionals. The TSCS can help health professionals to identify technostress and discover deficiencies. It can contribute to health managers understanding the effects of technostress-related stressors on health professionals and improve their existing systems.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Perkütan endoskopik gastrostomi, ağızdan beslenemeyen gastrointestinal sistemi fonksiyonel olan hastalarda, uzun süreli enteral beslenme desteği sağlamak için mideye doğrudan tüp yerleştirilmesi işlemidir. Perkütan endoskopik gastrostomi tüpü ilk olarak 1980 yılında klinik uygulamaya girmiştir. Perkütan endoskopik gastrostomi tüpü on sekiz ay kullanılabilmektedir. Perkütan endoskopik gastrostomi tüpünün çeşitli nedenlerle yerinden çıkması en sık görülen major komplikasyondur. Foley kateterlerin gastrostomi yolunun açıklığını sağlamak ve aynı zamanda besleme tüpü olarak kullanımları mevcuttur. Perkütan endoskopik gastrostomi tüpü yerinden çıktığında açıklığın sağlanması için 24 saat içinde tüp açıklığına yeni gastrostomi tüpü veya Foley kateter takılmalıdır. Bu olguda 78 yaşında perkütan endoskopik gastrostomi tüpü yerinden çıkan, acil şartlarda başarılı bir şekilde Foley kateter takılarak tüp açıklığı sağlanan ve aynı zamanda enteral beslenmesine devam edilen hasta sunulmuştur. Foley kateter nutrisyon hemşiresi tarafından takılmıştır. Bu vaka sunumunda ilk 24 saat içinde gastroenteroloji uzmanına ulaşılamadığı durumlarda tüp açıklığının sağlanması amacıyla geçici olarak hekim yada nutrisyon hemşiresi tarafından Foley kateter takılabileceğinin vurgulanması amaçlanmıştır.

Percutaneous endoscopic gastrostomy is the procedure of placing a tube directly into the stomach to provide long-term enteral nutrition in patients with a functional gastrointestinal tract who can not be fed orally. The percutaneous endoscopic gastrostomy tube was first introduced into clinical practice in 1980. Percutaneous endoscopic gastrostomy tube can be used for 18 months. Dislocation of the percutaneous endoscopic gastrostomy tube for various reasons is the most common major complication. Foley catheters are used to ensure the patency of the gastrostomy tract and also as a feeding tube. When the percutaneous endoscopic gastrostomy tube is dislodged, a new gastrostomy tube or Foley catheter should be inserted into the tube opening within 24 hours to ensure patency. In this case, a 78-year-old patient whose percutaneous endoscopic gastrostomy tube was dislodged was presented, a patient who was successfully placed under emergency conditions by inserting a Foley catheter, whose tube patency was achieved, and whose enteral feeding was continued at the same time. The Foley catheter was inserted by the nutrition nurse. In this case report, it is aimed to emphasize that a Foley catheter can be temporarily inserted by the physician or nutrition nurse in order to ensure tube patency in cases where the gastroenterology specialist cannot be reached within the first 24 hours.

Makale Özeti | Tam Metin PDF